طبق نتایج مطالعه‌ای که در سال 2017 انجام شده است، با آنکه بخش فناوری زیستی روسیه از ظرفیت خوبی برای پیشرفت برخوردار است اما بیش از 89 درصد از محصولات مورد نیاز خود را وارد می‌کند. درواقع، تحقیق و توسعه فناوری زیستی روسیه در مقایسه با سایر کشورها چندان وضعیت مناسبی ندارد. ‌حوزه‌هایی از فناوری زیستی روسیه که بیشتر نیاز به توسعه دارند شامل رشته‌هایی مانند بسترهای تحقیقاتی ژنومیک و پساژنومیک با عملکرد بالا، سیستم‌ها و زیست‌شناسی ساختاری، مهندسی متابولیک میکروبی، فناوری زیستی گیاهی و سویه‌های میکروبی می‌شوند که از سطح اتحادیه اروپا عقب‌تر هستند و لذا این حوزه‌ها باید اولویت همکاری‌های بین‌المللی روسیه باشند. اگرچه از زمان فروپاشی شوروی فناوری زیستی از اولویت‌های توسعه روسیه بوده است، در سال‌های اخیر بسیاری از دانشمندان برجسته و فارغ‌التحصیلان روسی برای داشتن درآمد بالاتر مجبور به مهاجرت به کشورهایی مانند رژیم صهیونیستی و اروپا شده‌اند. یکی از دلایل این مساله رویکرد روسیه در سرمایه‌گذاری و اصلاح نظام تحقیق و توسعه فناوری زیستی است که بیشتر بالا به پایین است. با آنکه این رویکرد منجر به موفقیت‌های موردی در برخی زمینه‌ها شده است، اما موجب انزوای دانشمندان شده و آن‌ها را از جامعه بین‌المللی دور کرده است. روسیه طی دهه‌های گذشته پیشرفت‌های قابل توجهی در برخی حوزه‌های فناوری زیستی داشته است، اما در ده سال اخیر همچنان تعداد متخصصان شاغل در مراکز دولتی نسبتا ثابت و حدود130 هزار نفر بوده است که این تعداد تنها یک‌سوم تعداد دانشمندان مراکز دولتی چین در سال 2012 است (البته مجموع تعداد محققان چینی صرف نظر از کارفرما، از مجموع محققان روسی کمتر بوده است.)